Moment  przekroczenia  przez  dziecko  3 – letnie  progu  przedszkola  jest  nadzwyczaj trudnym  przeżyciem, dlatego  konieczne  jest  wspieranie  go  przez  rodzinę  i  nauczycieli.       Z  tego  względu  szczególną  uwagę  należy  poświęcić  procesowi  przystosowania  się  dzieci  do  instytucji  wychowania  zbiorowego  jaką  jest  przedszkole.

Proces  adaptacji  dziecka  w  przedszkolu  powinien  przynieść  korzyści  zarówno dziecku,  rodzicom  jak  i  przedszkolu. Jest  to moment  rozpoczęcia  współpracy  pedagogicznej przejawiającej  zainteresowanie  rodziców  tym , co  się  będzie  działo  z  ich  dzieckiem  w przedszkolu.  Kontakty  rodziny  z  przedszkolem  mają  na  celu ujednolicenie  oddziaływań wychowawczych,  a  także  niesienie  pomocy  rodzicom  w  kierunku  rozwoju  dziecka.  Kiedy rodzice  po  raz  pierwszy  przyprowadzają  swoje  dziecko  do przedszkola , oczekują:

 

• Zapewnienia dziecku jak najlepszej opieki, by czuło się bezpiecznie , a rodzice spokojni o swoje pociechy.
• Zaspokojenia indywidualnych potrzeb w miarę możliwości przedszkola.
• Życzliwości, uśmiechu i empatii od opiekunów.
• Poznania warunków , w jakich będzie przebywało ich dziecko.
• Poznania programu i metod pracy.

• Poznania nauczycieli i innych pracowników, z którymi będzie przebywało dziecko.

 

Prawie  dla  każdego  dziecka  pierwsze  dni  pobytu w  przedszkolu  są okresem  bardzo trudnym. Rozłąka  z  rodzicami  powoduje  duże  zagrożenie  poczucia bezpieczeństwa  u  dziecka.  Jest  to  niewątpliwie  sytuacja  budząca  silne  emocje.  Dziecko  czuje  się wyrwane  z  bezpiecznego  znanego mu  środowiska  rodzinnego  i  nie  rozumie  tego co  się  wokół  niego dzieje.  Musi  się  przystosować  do warunków  nowego  otoczenia, kontaktów  z  nieznajomymi, przebywania  w  licznej  grupie, zmian  dotyczących  sposobów  załatwiania  potrzeb emocjonalnych  i  biologicznych  itp. Udane  włączenie  dziecka do grupy  przedszkolnej  ma ogromne  znaczenie  dla  jego  dalszego  rozwoju.

 

A oto kilka wskazówek jak ułatwić dziecku start w przedszkolu:

 

• W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu w miarę możliwości odbieramy je wcześniej .
• Nie składamy dziecku obietnic, których nie możemy wypełnić np: przyjdę po obiedzie , a jesteśmy po spaniu lub podwieczorku. Dziecko nie będzie nam ufało następnego dnia.
• Stosujemy zasadę krótkiego pożegnania  – wydłużanie tego momentu powoduje napięcie emocjonalne, które kończy się rozpaczą dziecka.
• Nie zabieramy dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu, jeżeli zrobimy to choć raz, będzie wiedziało że łzami może wymusić wszystko.
• Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, staramy się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tatą są mniej bolesne.
• Nie mówimy dziecku,  że będę na ciebie czekała za drzwiami – dzieci proszą o sprawdzenie czy jest mama, babcia czy tata.
• Pozwalamy dziecku zabrać ulubioną zabawkę, aby przypominała mu dom.
• Ujednolicamy działania wychowawcze dom – przedszkole, wdrażamy dziecko do przestrzegania umów i zasad.
• Nie wyręczmy dziecka – przyzwyczajamy do samoobsługi, pozwalamy dziecku samemu załatwić potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się.
• Przygotowujemy dziecku wygodny strój do samodzielnego ubierania się.
• Cieszymy się  i  okazujemy  zadowolenie  z  każdego  przejawu  samodzielności.
• Jesteśmy  systematyczni  i  konsekwentni.
• Dostarczamy  dziecku  doświadczeń  przebywania  z  innymi  dorosłymi, bycia  bez  mamy.
• Umożliwiamy  kontakt  z  innymi  dziećmi.
• Nie  wymuszamy   na dziecku , aby  zaraz  po  przyjściu  do  domu opowiadało  co  wydarzyło  się        w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres.

 

Większość  dzieci  przystosowuje się  dość  szybko, u innych  okres  adaptacji  trwa  bardzo  długo. Najczęściej takie problemy mają dzieci, które miały przykre doświadczenia w  relacjach   z dorosłymi,  są lękliwe, nieśmiałe ,miały  mały  kontakt  z  rówieśnikami   lub  też  ich rodzice lub dziadkowie są  nadopiekuńczy.

 

Zróbmy  więc  wszystko,  aby  nasze   dzieci łączyły    z  przedszkolem  tylko  przyjemne  przeżycia,  były  pozytywnie  nastawione,  ufały  nam                              i  nie  reagowały  z  lękiem.

Opracowała ; B. Mikuła